Καλή Χρονιά;

Πώς μπορεί να είναι άραγε μια καλή χρονιά; Υποθέτω διαφορετικά στοιχεία την συνθέτουν για τον καθένα μας αλλά χωρίς ΥΓΕΙΑ δεν νομίζω πως μπορεί οτιδήποτε να χαρακτηριστεί «καλό». Να έχουμε λοιπόν όλοι την υγεία μας και το 2011 θάναι σίγουρα μια Καλή Χρονιά!



Στην αρχή κάθε νέου έτους είθισται να δίνουμε μια σειρά υποσχέσεις στον εαυτό μας σχετικά με τις προσωπικές επιδιώξεις μας και τους γενικότερους ή ειδικότερους στόχους μας του τύπου: «τη Δευτέρα αρχίζω δίαιτα!» και πάντα βέβαια ελπίζουμε πως θα καταφέρουμε να τους υλοποιήσουμε.


Το τέλος του έτους και ο αναπόφευκτος απολογισμός συνήθως επιβεβαιώνει την ρήση «της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη» τονίζοντας την βραχύβια πρόθεσή μας να αρχίσουμε «δίαιτα τη Δευτέρα». Δεν πρέπει όμως να απογοητευόμαστε, νομίζω. Άλλωστε ένα σχέδιο το υλοποιείς ή δεν το υλοποιείς. Και η μαγεία του διαζευκτικού «ή» έγκειται ακριβώς σε αυτό: την δυνατότητα της επιλογής!


Φτάσαμε στη μαγικό κομβικό σημείο: την επιλογή. Θεωρώ πως η εκάστοτε επιλογή μας καθορίζει την πορεία προς τους στόχους μας, τις επιδιώξεις μας και τους αντίστοιχους επιτυχείς ή ανεπιτυχείς τερματισμούς. Για τους μεν χαιρόμαστε για τους δε λυπόμαστε αλλά και σπάνια αξιολογούμε ως λανθασμένες επιλογές. Τις οποίες λανθασμένες επιλογές είθισται – καθώς εξυπηρετεί τα μάλα – να τις χρεώνουμε στην κακή τύχη. Εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε αλλά η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας, ο Θεός ήταν απασχολημένος με το γείτονα, κάποιος από τους πλανήτες ήταν τραγικά ανάδρομος και «την πατήσαμε»!


Τον τελευταίο καιρό με απασχολεί πολύ το θέμα της «σωστής» επιλογής. Τα εισαγωγικά που συνοδεύουν τη λέξη παραπέμπουν στο alter ego της που είναι η λέξη λάθος. Αναρωτιέμαι αν όντως υπάρχει σωστή / λάθος επιλογή, όπως πολύ πρόθυμα θα μας τονίσει κάποιος με το ανάλογο ύφος του ειδήμονα, έμπειρου, παντογνώστη, γκουρού και πάει λέγοντας….


Τείνω να πιστέψω πως υπάρχει απλά μια σειρά επιλογών που κάνουμε στη ζωή μας και τις κάνουμε πάντα σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά της εκάστοτε κατάστασης. Νομοτελειακά, η επιλογή οδηγεί σε ένα δρόμο και ο δρόμος σε ένα προορισμό. Ως εδώ, δεν βρίσκω να υπάρχει περίπτωση λάθους. Το λάθος προκύπτει όταν ενώ θέλουμε να πάμε Θεσσαλονίκη, παίρνουμε τον δρόμο για Τρίπολη και επιμένουμε να αγνοούμε τις πινακίδες που με τη σειρά τους επιμένουν να τονίζουν το τέρμα της διαδρομής! Αυτό όμως σε απλά, καθημερινά ελληνικά λέγεται «ξεροκεφαλιά» και όχι λάθος επιλογή.


Οι δραματικές αλλαγές που έφερε το 2010 στη ζωή των περισσότερων εξ ημών σηματοδοτούν μια απαραίτητη αλλαγή πορείας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε τις πινακίδες, πρέπει επί τέλους να μάθουμε τον οδικό κώδικα και να σταματήσουμε να οδηγούμε στην αριστερή λωρίδα με «σανιδωμένο γκάζι» παραγνωρίζοντας ή αγνοώντας τις ικανότητες του οχήματός μας και τις δικές μας. Η επιλογή της οδικής και οδηγικής ορολογίας δεν είναι τυχαία.


Ο σύγχρονος Έλληνας – και η σύγχρονη Ελληνίδα βεβαίως-βεβαίως…- ζουν όπως οδηγούν και τούμπαλιν: άτσαλα, νευρικά, υπερφίαλα και με ψυχολογία Ρωμαϊκής αρένας! Πρέπει πάση θυσία να αποδείξουν ότι είναι οι πρώτοι, οι καλλίτεροι, οι νικητές! Γιατί; Δεν ξέρουν. Δεν τόχουν σκεφτεί ποτέ! Το κάνουν όμως. Όπως και πολλά άλλα που επίσης δεν έχουν σκεφτεί…


Ίσως το 2011 να αποδειχτεί μια καλή χρονιά γιατί σίγουρα οι συνθήκες θα μας αναγκάσουν να φρενάρουμε, να σκεφτούμε, να επανεξετάσουμε και να επιλέξουμε την πορεία μας. Συνειδητά. Με βάση τις πραγματικές ανάγκες μας και χωρίς το άλλοθι της «λάθος» επιλογής.


Αν μπορούσαμε επίσης να απαλλαγούμε από τους κανόνες του lifestyle που τα τελευταία χρόνια καθορίζει φασιστικά τα πάντα στη ζωή μας, από το αυτοκίνητο που οδηγούμε μέχρι το χαρτί υγείας που χρησιμοποιούμε, τότε η Ιθάκη του ποιητή (και η Θεσσαλονίκη του δικού μου παραδείγματος) θάναι υπερήφανη για τη διαδρομή που μας χάρισε. Κι εμείς ακόμη περισσότερο που την επιλέξαμε και την διανύσαμε.


Εν κατακλείδι, καλή χρονιά είναι η συνειδητή χρονιά και το 2011 μπορεί να γίνει μια καλή χρονιά για όλους μας. Αν φροντίσουμε την υγεία μας, συμβουλευτούμε τις πινακίδες της διαδρομής μας, σκεφτούμε τις επιλογές μας και προσέξουμε τους ανθρώπους δίπλα και γύρω μας, σίγουρα η ξεκούραση στο τέλος της διαδρομής θα είναι πολύ ευχάριστη και άξια κερδισμένη! Ο δε κότινος που θα περιμένει να μας στέψει νικητές θάναι πάλι χαρούμενος που ξανακέρδισε τον συμβολισμό του!