Στον Παύλο….

«Καλά, εσύ έφυγες νωρίς!»

Παραφράζω λίγο τον τίτλο του γνωστού βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου για να ταιριάξει στην περίπτωση τη δική σου, φιλαράκι….

Αν ζούσες, θα γιόρταζες χτες την ονομαστική σου εορτή. Θα γιόρταζες;;; Δεν θα το μάθω ποτέ. Εγώ όμως σε σκέφτομαι συνέχεια και όχι μόνο λόγω της γιορτής σου.

Δεν ξέρω αν εκεί που είσαι φτάνουν δελτία ειδήσεων, εικόνες από δορυφόρους και άλλα τέτοια «θαυμαστά». Νομίζω όμως πως θα τα έμαθες τα νέα: λαμπόγυαλο το κάνανε πάλι το κέντρο της Αθήνας… Πλατεία Συντάγματος και γύρω δρόμοι έγιναν πεδίο μάχης… Στο Κοινοβούλιο, ο γιός του Αντρέα – ναι, Παμπλίτο, ο γιος του Αντρέα! – και τα τσιράκια του «τρομοκρατούσαν» τους βουλευτές τους στην προσπάθειά τους να περάσουν έναν ακόμη σφαγιαστικό για το λαό νόμο: το περίφημο ευρωπαϊκό «μεσοπρόθεσμο». Για να πάρουμε ένα ακόμη δάνειο από τους «κουτόφραγκους» και τους Γερμανούς!...

Από έξω τα ΜΑΤ οργίαζαν! Δεν νομίζω ότι έπεσαν ποτέ τόσα πολλά δακρυγόνα σε τόσο λίγες ώρες…. Κόλαση η πλατεία Συντάγματος! Το «παρακράτος» που ακούγαμε στα νιάτα μας, σε πλήρη τηλεοπτική δράση! Απίστευτες σκηνές….

«Έφυγε» το μυαλό μου…. Πήγε 30 χρόνια πίσω. Σε εκείνο το βράδυ των εκλογών του ’81 που μας παρέσυρες με τον ενθουσιασμό σου να «πάμε στο Σύνταγμα, ρε!» να γιορτάσουμε τη νίκη του Αντρέα, τη νίκη της αλλαγής, τη νίκη του λαού! Εκεί, στα ίδια σημεία που περπατούσαμε, γελούσαμε, τραγουδούσαμε εκείνο το βράδυ, Παύλε, τα υπουργάκια του πρωτότοκου του Αντρέα – ναι, δεν το πρόφτασες…. Πρωθυπουργό τον κάνανε!... –  του εγγονού του Γέρου, με δικές του εντολές, μεκελλέψανε τα πάντα! Σπάσανε μάρμαρα, τζαμαρίες, κεφάλια… Κάψανε κτίρια, στάσεις λεωφορείων, τέντες, αυτοκίνητα… Ότι μπορέσανε κάνανε τα παιδιά!

Έβλεπα τις εικόνες στην τηλεόραση – εικονική πραγματικότητα;… αλήθεια;… δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς αμέσως – και δεν το χωρούσε το μυαλό μου! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφιζε στη Βουλή νόμο-καρμανιόλα για το λαό και ταυτόχρονα τσάκιζε όσους απ΄έξω διαμαρτύρονταν… Ναι, Παμπλίτο, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα που τόσο αγάπησες και πίστεψες… Θυμάμαι τις πλάκες που σου κάναμε για την αδυναμία που του είχες αλλά δεν μπορώ πια να γελάσω! Ούτε όμως να κλάψω… Δεν φαίνεται να υπάρχει πλέον κανένα νόημα όταν είναι κανείς στο βαρέλι κι ελπίζει να πιάσει κάποια στιγμή πάτο….

Απλά αναρωτιέμαι… Πως φτάσαμε ως εδώ; Δεν θυμάμαι να οραματιζόμαστε «μνημόνια» και «μακροπρόθεσμο» στα νιάτα μας. Ούτε όταν ονειροπολούσαμε, ούτε όταν «μπήκαμε στην παραγωγή» με φιλοδοξία να αλλάξουμε τον κόσμο, ούτε όταν τσακωνόμασταν για τις – αστείες, όπως τις βλέπω τώρα… - πολιτικές μας διαφορές.  Κι όμως, στη δική μας γενιά ανήκουν οι περισσότεροι από τους αλήτες που είναι υπουργοί αυτή τη στιγμή, Παύλε! Στη δική μας γενιά, οι αλήτες! Μετονόμασαν δε και το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να δέρνουν «προστατευτικά» τον κόσμο οι μπάτσοι τους… Τόσο αλήτες!

Θα παραφράσω κάτι ακόμα, Παύλε. Τα λόγια του Κύπριου Προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου όταν είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν: «Μου παρέδωσαν κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Πάντα συγκινούμαι όταν θυμάμαι αυτά τα λόγια… Και τώρα συγκινούμαι που θα τα παραφράσω λέγοντάς σου: «οι γονείς μας αγωνίστηκαν και μας παρέδωσαν ένα κράτος αλλά εμείς θα δώσουμε στα παιδιά μας ένα προτεκτοράτο»… Δεν είναι θλιβερό;

Ίσως ήσουν τυχερός που έφυγες νωρίς, Παύλε…  

«Όρσε!»

Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια η μούντζα:

·       είναι μια απρεπής και υβριστική χειρονομία της παλάμης του χεριού. Ο υβρίζων τείνει το χέρι του προς τον υβριζόμενο και "δείχνει" σε αυτόν την ανοιχτή του παλάμη ενώ τα δάκτυλα του χεριού του είναι τεντωμένα. Ο υβρίζων πρέπει να δίνει την εντύπωση πως κολλάει το χέρι του στο πρόσωπο του υβριζόμενου, όσο μακριά και να βρίσκεται. Προκειμένου να δοθεί έμφαση, κάποιες φορές η μούντζα γίνεται με τα δύο χέρια. Σε αυτή την περίπτωση οι δύο παλάμες του υβρίζοντος είναι η μία πίσω από την άλλη, ενώ η μπροστινή παλάμη είναι σταθερή και η άλλη πέφτει πάνω της από την πίσω μεριά.

·       συνοδεύεται συχνά από επιφωνήματα και υβριστικές φράσεις όπως "να!", "όρσε!", "να μαλάκα!", "πάρ'τα να μη στα χρωστάω" κ.ά.

 

·       περιγράφεται ειρωνικά ως το "παράσημο της ανοιχτής παλάμης". Πρέπει να σημειωθεί πως όσο πιο κοντά στο πρόσωπο του υβριζόμενου πλησιάσει το χέρι, τόσο μεγαλύτερη απαξίωση εκφράζει. Σημειώνεται επίσης ότι συχνά η αντίδραση του υβριζόμενου μπορεί να είναι είτε της ίδιας μορφής (μούντζα), αλλά και πολύ εντονότερη, είτε φραστική, χειρονομία ή και χειροδικία.

·       ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων. Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο.

·       χρονολογείται (κατά μια άποψη) πολύ παλιότερα, στην Αρχαία Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, μία χειρονομία αντίστοιχη της μούντζας χρησιμοποιείτο αρχικά στα Ελευσίνια μυστήρια και συνοδευόταν από κατάρες που απευθύνονταν προς τον "εχθρό", το "Κακό" κλπ., φράσεις δηλωτικές της αποπομπής στο ανάθεμα. Ωστόσο, αυτή η άποψη για την προέλευση της μούντζας έχει αμφισβητηθεί έντονα. Πρόκειται για κίνηση ανάλογη με την ρίψη λίθου του αναθέματος σε κολωνό λίθων, που δημιουργούσαν με την ρίψη λίθων κατά του αναθεματιζομένου. Η κίνηση εκφράζει βαρειά περιφρόνηση, μαζί δε και κατάρα για αποπομπή και εξαφάνιση.

Τώρα τελευταία τα χέρια μου (εναλλάξ ή και τα δύο μαζί) έχουν μια επικίνδυνη τάση προς τη χειρονομία αυτή. Το πιο ανησυχητικό σημάδι δε είναι ότι δεν προτίθεμαι να τα ελέγξω…. Η χειρονομία αυτή δεν συνάδει με το ήθος, την αγωγή και τη μόρφωσή μου αλλά κατόπιν αλλεπαλλήλων συσκέψεων με τον εαυτό μου αποφάσισα να την προτιμήσω από τα ηρεμιστικά ή την ψυχανάλυση για δύο βασικούς (και συντριπτικούς υπέρ της…) λόγους:

1.     δεν κοστίζει τίποτα από χρηματική άποψη και ως εκ τούτου είναι από τις ελάχιστες πράξεις που δεν φορολογούνται

2.     μεταφέρει αμέσως και άμεσα το μήνυμα στον παραλήπτη/αποδέκτη χωρίς περιττές λεκτικές αντεγκλήσεις και πιθανές παρερμηνείες

 

Η μόνη παρέμβαση που επιτρέπω στο ήθος, στην αγωγή και στη μόρφωσή μου είναι τη χρήση του επιφωνήματος «’Ορσε!» ως συνοδευτικό της χειρονομίας αντί του πολυχρησιμοποιημένου και ως εκ τούτου αναποτελεσματικού "Να μαλάκα!"

Ένα ακόμη ανησυχητικό σημάδι είναι η συχνότητα με την οποία μουτζώνω τελευταία… Αν διαβάσει κανείς τη λίστα που ακολουθεί θα καταλάβει γιατί ανησυχώ που μουτζώνω

 

• τους απαράδεκτους πλέον πολιτικούς, κυβερνητικούς ή αντιπολιτευτικούς, που έχουν χάσει κάθε έρεισμα εγκυρότητας, αξιοπιστίας και εντιμότητας! Όλοι τους! Αν κάποιος ήταν εξαίρεση θα είχε απλώς παραιτηθεί!
• τους γραβατοφορεμένους οχλαγωγούς των τηλεοπτικών παραθύρων που αναλύουν αυτάρεσκα τον κίνδυνο της χρεωκοπίας της χώρας και μετά χαμογελούν ο ένας στον άλλον, κάνουν πλακίτσες μεταξύ τους και τονίζουν πόσο «φίλοι» είναι…
• τους συνδικαλιστές που «κόπτονται» για τα συμφέροντα των εργαζομένων που «υποτίθεται» εκπροσωπούν. (Υπάρχει κάποιος άνω των σαράντα ετών που να μην κατανοεί την χρήση των εισαγωγικών στις δυό αυτές λέξεις; Μάλλον όχι!)
• τους δημοσιογράφους/αναλυτές των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας για τον τρόπο με τον οποίο υποτιμούν τη νοημοσύνη μου καθώς προσπαθούν να με πείσουν ότι με ενημερώνουν ενώ απλά λένε αυτά για τα οποία πληρώνονται! Αν δεν το έκαναν δεν θα είχαν δουλειά! Τόσο απλό…
• τους ελληναράδες που βγάζουν το χειρότερο εαυτό τους στο τιμόνι επιδεικνύοντας την δανεική αμαξάρα τους, την εμφανή γαϊδουριά τους και την προφανή τους άγνοια του Οδικού Κώδικα: πληρώνουν σχεδόν 3 ευρώ για να τρέχουν σαν τρελλοί στη Αττική Οδό πάνω στην λωρίδα εκτάκτου ανάγκης! Οι …Ευρωπαίοι!
• τους εργοδότες που χρησιμοποιούν την οικονομική κρίση για να μην πληρώνουν τους υπαλλήλους τους, να τους απειλούν με απόλυση, κλείσιμο της επιχείρησης κλπ. ενώ την ίδια στιγμή κανονίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, κάνουν ταξιδάκια στο εξωτερικό, αγοράζουν καινούριο αυτοκίνητο ή ανανεώνουν το εξοχικό τους.
• τις τηλεοπτικές «προσωπικότητες» που ντύνονται (γδύνονται είναι το σωστό ρήμα για τις «κυρίες» της showbiz…), μακιγιάρονται και βγαίνουν στο γυαλί να παρουσιάσουν τις τελευταίες τάσεις του lifestyle, τους «λιτούς» γάμους – λόγω κρίσης, ντε! – στους οποίους η νύφη έρχεται με… Rolls Royce (τι κατάντια κι αυτή…τς, τς, τς!) και φυσικά να διανθίσουν τις εκπομπές τους με τραγουδιστές/τριες μεσ’ την τρελλή χαρά!
• τους ποδοσφαιρόφιλους που εκστασιάζονται από τη νίκη της ομαδάρας τους αλλά πέσανε από τα σύννεφα όταν ο εισαγγελέας «γράπωσε» τους μάγκες που στήνανε τα παιχνίδια! (Το βλέμμα του Μαρινάκη όταν δήλωνε ότι όλα αυτά δεν τον αγγίζουν έλεγε «τα πάντα όλα» σε όποιον τον παρατηρούσε προσεκτικά!)        
• τους «ζωόφιλους» που μαντρώνουν τεράστια λυκόσκυλα σε μπαλκόνια και τα κάνουν να γαυγίζουν σαν τρελλά 24 ώρες το 24ωρο….
• τους μηχανόβιους της κακιάς ώρας που αναστατώνουν με τις «πειραγμένες» εξατμίσεις τους συνοικίες ολόκληρες, κατά προτίμηση τα ξημερώματα!
• τους μετανάστες που σου «επιτίθενται» στα φανάρια με τα «σκουπόξυλα» - κι αν είσαι γυναίκα οδηγός δεν τη γλυτώνεις την «επίθεση» καθ’ όσον το «όχι» σου δεν μετράει… Πρόσφατα μάλιστα ένας με «απείλησε» ότι σε αυτό το φανάρι είναι αυτός κι αν δεν θέλω να μου «λερώσει» το αυτοκίνητο «εσύ πας άλλο φανάρι! Εδώ εγώ!» (Οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ η μούτζα δεν με κάλυψε! Ευχαρίστως θα του έσπαγα τα μούτρα κι αν έτσι αρχίζει ο ρατσισμός δεν με ενδιαφέρει πια… Η υπόθεση των μεταναστών είναι πολύ σοβαρή, τουλάχιστον για όσους από εμάς είμαστε υποχρεωμένοι να συμβιώνουμε μαζί τους και σε καθημερινή βάση δοκιμάζεται ο ανθρωπισμός ή ο ρατσισμός μας - ανάλογα πως το βλέπει, πως το βιώνει ή πως το αναλύει ο καθένας)  

 Η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Όπως και κάθε αξιοπρεπές σήριαλ, συνεχίζεται…..