Υπερπληροφόρηση

Κυριακή πρωί. Ανοίγω παράθυρα, φτιάχνω καφέ και αμέσως μετά ανοίγω «το παράθυρο στον Κόσμο», δηλαδή τον υπολογιστή, για να μπω στο Δίκτυο. Παλιά αγόραζα εφημερίδα. Πλέον δεν το κάνω εκτός και αν υπάρχει κάτι πολύ συγκεκριμένο που προσφέρει και το θέλω: ένα CD, ένα βιβλίο, ένα περιοδικό, ένα… φουλάρι!

Η περιήγηση ανά τον κόσμο ξεκινάει με το Facebook. Βλέπω τι κάνουν οι «γείτονες», χαμογελάω ή προσπερνάω ανάλογα με το τι γράφουν. Είναι νωρίς όμως για “comment” ή “like”. Προς το παρόν πίνω καφέ και κάνω κλικ στις αναρτήσεις που μου τραβούν το ενδιαφέρον.

Πρώτη ανάρτηση που με ξαφνιάζει από την LiFo: (http://www.lifo.gr/team/readersdigest/38272 )  

Πού γαμάνε οι 8000 πρόσφυγες της #manolada;

"Και ρωτώ , είναι ποτέ δυνατόν να μη γνωρίζουν , αυτό που εγώ έμαθα με μια απλή ερώτηση;"

Μη χειρότερα! «Έχει 8,000 πρόσφυγες η Μανωλάδα;» σκέφτομαι. «8,000;;;» απορώ… «Πρόσφυγες ή μετανάστες;;;» αναρωτιέμαι… Πιο γρήγορο το χέρι από το μυαλό έχει ήδη «ανοίξει» την ανάρτηση. «Πού γαμάνε;;;» εστιάζω με απορία τα μυωπικά ματάκια μου που ακόμη δεν λένε να ανοίξουν. «Μα τι γράφουν; Με τι ασχολούνται;» ξανασκέφτομαι αλλά ήδη βλέπω τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο και διαβάζω…

Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό… Με το άρθρο, τον απίστευτο σχολιαστικό χείμαρρο που ακολουθεί και την επιμονή μου να συνεχίζω την ανάγνωση… Στο μυαλό μου έχει καρφωθεί η αφίσα του NO PROJECT (http://thenoproject.org/greek/ )

 

Σταματώ την ανάγνωση αηδιασμένη, με κόμπο στο στομάχι και θυμωμένη με τον εαυτό μου που κάθεται και διαβάζει τέτοια άρθρα και σχόλια πάνω σε ένα τόσο σοβαρό θέμα πρωϊνιάτικα! «Σωστά!» αντικρούει ο εαυτός μου. «Μη χαλάσουμε την Κυριακή μας» με ειρωνεύεται… «Δηλαδή, αν εγώ γίνω χάλια τώρα θα αλλάξει αυτή η κατάσταση;» αντεπιτίθεμαι.

Το χέρι μου έχει ήδη κλείσει την ανάρτηση κι έχει ανοίξει την επόμενη στην οποία στάθηκαν τα μάτια μου – το μυαλό ακόμη στην αφίσα του NO PROJECT – κι ο καφές ξεχάστηκε… https://www.youtube.com/watch?v=5MgBikgcWnY  «Οι πρώτες 20 ώρες – πώς να μάθεις οτιδήποτε» Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το video και τον Josh Kaufman συνεχίζοντας τον καφέ μου. Χμμμ…. «Ίσως νάχει δίκιο» σκέφτομαι και σχεδιάζω γρήγορα ένα μάθημα πάνω σε αυτό το video. Ανεξάντλητη πηγή η TEDx!

Επιστρέφω στην οθόνη του υπολογιστή:

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=235999&catID=6
«Συσκέψεις κι αποφάσεις στον Ολυμπιακό» Καλά! Εδώ καράβια χάνονται….

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=235995&catID=4

«Μια γυναίκα νεκρή από τις πλημμύρες στο Σαν Αντόνιο» Σφίγγεται πάλι το στομάχι μου… Για την γυναίκα και την όμορφη πόλη που δοκιμάζεται. “Don’t mess with Texas” γράφει το μπλουζάκι που αγόρασα κοντά στο Alamo αλλά μάλλον η βροχή δεν καταλαβαίνει από τέτοια…

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=235767&catID=77

«Πάρτι γενεθλίων στην Ακρόπολη»
Οι εκπλήξεις που περιλάμβανε το ηλιόλουστο μεσημέρι στην ελληνο-ιρλανδική συνάντηση Κορυφής δεν σταμάτησαν στο πρόχειρο πάρτι που στήθηκε στους πρόποδες της Ακρόπολης, αφού στο διπλανό τραπέζι βρισκόταν ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος. Μόλις ο κ. Σαμαράς αντιλήφθηκε την παρουσία του τον συνέστησε στον ομόλογό του από την Ιρλανδία και κάλεσε τον κ. Προβόπουλο να παρακαθίσει μαζί τους ώστε να έχουν την ευκαιρία οι τρεις τους να συζητήσουν την προσπάθεια της Ελλάδας για έξοδο από την οικονομική κρίση, αλλά και τις εξελίξεις στον ελληνικό τραπεζικό τομέα.

Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι μας δουλεύουν κανονικά; Όλοι όμως! Συμπεριλαμβανομένης και της δημοσιογράφου που υπογράφει το ρεπορτάζ!

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=24718
Τα σχήματα της κεντροαριστεράς είναι σαν κρασιά χωρίς την ετικέτα: πρέπει να είσαι ειδικός για να ξεχωρίσεις το ένα από το άλλο. Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσα κυκλοφορούν ή κυοφορούνται αυτήν την περίοδο. Δεν υπάρχει και ένας κανόνας για το μέτρημα. Τι είναι το ΠΑΣΟΚ; Η ΔΗΜΑΡ; Τι απέγιναν κάποιες πρωτοβουλίες τύπου Φλωρίδη ή Κατσέλη; Πού κατατάσσεται ο Λοβέρδος; Είναι τόσα που, εκ των πραγμάτων, σου διαφεύγουν και τα ονόματα. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν θυμάται, τώρα, αυθορμήτως, πώς λέγεται το κόμμα που συγκροτεί ο Λοβέρδος. Δεν θα σας πω - να κάνετε google να το βρείτε.

«Τι είν’ η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τα’ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είν’ ο ήλιος της που κρυφολάμπει…» απαγγέλλω ενδόμυχα και συνειρμικά, διαβάζοντας το άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη για τις «… δύο επιλογές της Άννας»

πίνοντας καφέ, κοιτάζοντας πότε το πέλαγο και πότε τον Μανώλη Κοττάκη, η Άννα Διαμαντοπούλου, μοιράστηκε μαζί μας τους προβληματισμούς της για τη χώρα, την αποστροφή της για το ΠΑΣΟΚ και τα σχέδιά της για το μέλλον.

Δεν διαβάζω άλλο… Σκέφτομαι ότι στις επόμενες εκλογές κάποιοι θα την ψηφίσουν! Τα νεύρα μου τεντώνονται…. Άλλο θέμα:

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_25/05/2013_500782

Δέσαμε! Εδώ τα νεύρα μου γίνανε κρόσσια! Κατά τον κύριο Ζούλα «Οχι, βέβαια, ότι δεν πρέπει να είναι παραδειγματικά κάποια πρόστιμα κυρίως για παραβάσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή. Αλλά είναι πια πασίδηλο ότι οι ποινές του ΚΟΚ πρέπει να εκλογικευθούν βάσει των νέων οικονομικών δεδομένων»

Αυτό είναι! Δεν μπορεί να τιμωρείς με 700 ευρώ αυτό που παραβιάζει το κόκκινο και θέτει σε κίνδυνο τη δική του ζωή (επιλογή του…) και άλλων ανθρώπων την εποχή της κρίσης! Κάντο 300 να μπορεί να το πληρώσει! Είμαι βέβαιη πλέον: έχουμε σαλτάρει και δεν φταίει η πανσέληνος!

Ως εδώ ήταν η σημερινή περιήγηση στο μαγικό μας κόσμο! Δεν θέλω άλλη. Θα ακούσω μουσική, θα πάω βόλτα, θα πιω δεύτερο καφέ, ετοιμάσω μαθήματα, θα διαβάσω Τούρκικα, θα παίξω παιχνίδια στον υπολογιστή αλλά δεν θέλω να μάθω τίποτε άλλο για σήμερα Δεν θέλω να πληροφορηθώ τίποτε άλλο! Μπούκωσα!

Οι καιροί αλλάζουν… Εμείς;

For the times they are a-changin'. (*)

Έκανα κι εγώ Πάσχα, όπως όλοι μας. Ο καθένας με τον τρόπο του, βέβαια. Άλλοι στο χωριό, άλλη στην πόλη, άλλη στην παραλία λόγω των φετινών υψηλών θερμοκρασιών.

Έκανα Πάσχα στην πόλη μου, στην Αθήνα. Πόλη μου; Ίσως απερίσκεπτη κουβέντα. Μοιράζομαι αυτή την πόλη με κάποια εκατομμύρια συνανθρώπων. Όμως εγώ εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ ζω, πόλη μου τη θεωρώ. Είναι; Δεν ξέρω πια.

Come gather 'round people
Wherever you roam

And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You'll be drenched to the bone
If your time to you
Is worth savin'
Then you better start swimmin'
Or you'll sink like a stone
For the times they are a-changin'.

Έκανα Ανάσταση στα Πατήσια. Στον Άγιο Νικόλαο συγκεκριμένα. Όσοι ξέρουν την περιοχή φαντάζομαι πως ήδη χαμογελούν. Σε αναμονή αυτών που θα διαβάσουν. Ας μην το καθυστερήσω λοιπόν. Έκανα Ανάσταση μπροστά σε μια εκκλησία μαζί με το ανακριτικό της Αστυνομίας, ένα περιπολικό και 6-7 αστυνομικούς, αγόρια και κορίτσια το πολύ 25-27 χρονών.

Μισή ώρα πριν το «Χριστός ανέστη» κι ενώ οι πιστοί (;;;) είχαν αρχίσει να μαζεύονται ένα αυτοκίνητο έπεσε με φόρα πάνω σε ένα άλλο, σταθμευμένο, κι αν έκρινε κανείς από το «τσαλάκωμα» και των δύο σίγουρα η φόρα δεν ήταν μικρή.

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.

Το παλληκαράκι που οδηγούσε δεν ήταν πάνω από 30. Λεπτοκαμωμένο, μελαχροινό, πηγαινοερχόταν από το αυτοκίνητο που τράκαρε στο περιπολικό με τρόπο που έδειχνε πως τα μποφώρ της περπατησιάς του ήσαν πολλά… Και όχι από προεόρτια οινοποσία… Ο συνοδηγός ίδιας φτιαξιάς, ξανθωπός και με ίδιο αέρα στα πανιά του. Κάποιοι γύρω έλεγαν ότι και τα δυό παλληκάρια ήσαν Ρομά. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Η ξανθιά γυναίκα, γύρω στα 45, στην οποία ανήκε το παρκαρισμένο αυτοκίνητο με πολωνικές πινακίδες κοιτούσε χωρίς να μιλάει μια το αυτοκίνητό της και μια το παλληκαράκι που της το τράκαρε και που της υποσχόταν συνέχεια «Εγώ θα στο φτιάξω! Μη σε νοιάζει!» Η γυναίκα τον κοιτούσε, κοιτούσε το αυτοκίνητό της κι έπιανε το κεφάλι της ή τα μάγουλά της. Σε λίγο ήρθε κι ο άντρας της. Στάθμευσε το ταξί που οδηγούσε και πήγε να δει τι είχε συμβεί.    

Come writers and critics
Who prophesize with your pen

And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.

Ο κόσμος γύρω πλήθαινε. Πλησίαζε κι η ώρα για την Ανάσταση. Οι κουβέντες ήσαν έντονες. Κάποιοι διαμαρτύρονταν στους αστυνομικούς. Το προηγούμενο βράδυ είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό: μια παλιά Μερσεντές είχε τσαλακώσει ένα άλλο σταθμευμένο αυτοκίνητο στη γωνία. Ο οδηγός (έλληνας; ξένος; Κανείς δεν φαινόταν να ξέρει ή να θέλει να μιλήσει…) πάρκαρε την Μερσεντές κι εξαφανίστηκε. Η αστυνομία ήρθε μετά από 2,5 ώρες και κατόπιν επανειλημμένων κλήσεων.

Ο ιερέας ανέστησε τον Ιησού, πέσανε τα σχετικά βαρελότα κι ο περισσότερος κόσμος βιάστηκε να τρέξει στην μαγειρίτσα. Όσοι έμειναν μέχρι να ξαναμπεί ο ιερέας στην εκκλησία παρακολουθούσαν το γερανοφόρο όχημα που εν τω μεταξύ είχε έρθει για να πάρει το αυτοκίνητο του απρόσεκτου(;) οδηγού που εξακολουθούσε να παλεύει με τα μποφώρ. Λεπτομέρεια: δεν είχε άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια αλλά 2 παιδιά. Μάλλον τα επικαλέστηκε όταν κατάλαβε ότι θα πήγαινε αυτόφωρο.

Come senators, congressmen
Please heed the call
Don't stand in the doorway
Don't block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There's a battle outside
And it is ragin'
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.

Χτές το βράδυ ο ηλεκτρικός είχε σταματήσει στην Βικτώρια γιατί στον σταθμό του Αγίου Νικολάου βρέθηκε (είπαν) χειροβομβίδα στις ράγες του τραίνου. Δεν ξέρω τι σχέση υπάρχει με τα προηγούμενα περιστατικά. Έχω μια ιδέα όμως για το πώς αισθάνονται  άνθρωποι που ζούνε στην περιοχή. 

Όλα αυτά: οι κουβέντες του κόσμου, οι διαμαρτυρίες του, οι συχνές αναφορές στην Χρυσή Αυγή ήρθαν πάλι στο μυαλό μου καθώς διάβαζα σήμερα τα απίστευτα σχόλια εναντίον της «ρατσίστριας» Κικής Δημουλά και αυτά που φέρεται να είπε σε μια συνάντηση στην Κυψέλη.

Come mothers and fathers
Throughout the land
And don't criticize
What you can't understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin'
Please get out of the new one
If you can't lend your hand
For the times they are a-changin'.

Δεν γνωρίζω τι ακριβώς είπε η μεγάλη μας ποιήτρια. Είμαι σίγουρη όμως πως οι σχολιαστές διάβαζαν αυτό που ήθελαν να διαβάσουν γιατί θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός ή να ζει κάπου αλλού για να μην βλέπει τις αλλαγές που έχουν υποστεί περιοχές όπως η Κυψέλη και τα Πατήσια.

Η εύκολη κριτική και ο χαρακτηρισμός «ρατσιστής/τρια» και η ευκολία με την οποία αποδίδεται σε ανθρώπους που θα τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν και να πουνε αυτό που αισθάνονται πως χαρακτηρίζεται άραγε;

The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is
Rapidly fadin'
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin'

 

(*) Το τραγούδι αυτό του Bob Dylan είναι συνέχεια στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό. Τυχαίο; Δεν νομίζω και γι’ αυτό το μπλέκω με το γραφτό μου.