Δίτροχες ανοησίες ή απειλές;

Τρίτη πρωί - περίπου 10:30 – το αριστερό ρεύμα της Πατησίων προς Ομόνοια έχει ένα «μπούκωμα» που δεν το δικαιολογεί η κανονική ροή των αυτοκινήτων. Στη διασταύρωση όμως με τη Μάρνη το «μυστήριο» λύνεται: δύο μοτοσυκλετιστές της Τροχαίας, ένα αυτοκίνητο ακινητοποιημένο με τρόπο σαν ο οδηγός του να ετοιμαζόταν να κάνει επί τόπου αναστροφή, ένας γυμνός από τη μέση κι επάνω νέος άνδρας καθισμένος στο κράσπεδο, με το κράνος περασμένο στον αγκώνα του και δίπλα του ένα πεσμένο μηχανάκι! Και το ασθενοφόρο πλησίαζε… Επαναλαμβάνω: Αυγουστιάτικη Τρίτη πρωί σε μια άδεια Πατησίων!


Δεν ξέρω ποιος έφταιγε για το τρακάρισμα που από μόνο του σαν γεγονός το κατέγραψα μέσα μου σαν μια ανοησία ολκής! Ελπίζω οι δυό ηλίθιοι εμπλεκόμενοι οδηγοί – γιατί μόνο ηλίθιοι θα τρακάριζαν στο σημείο αυτό, τέτοια ώρα, με τέτοιες κυκλοφοριακές συνθήκες - να μην τραυματίστηκαν σοβαρά. Το περιστατικό μου θύμισε την είδηση που άκουσα 3-4 μέρες πριν για το 18χρονο παλληκαράκι που το παρέλαβε νεκρό η μητέρα του μετά από σύγκρουση μετωπική με άλλο μηχανάκι… Μηχανάκι ή μηχανή ελάχιστη διαφορά έχει πλέον μιας και οι περισσότεροι αναβάτες είναι παντελώς άσχετοι από οδήγηση!

Ο ρατσισμός στους δρόμους της χώρας μας καλά κρατεί και θα κρατεί όσο η οδήγηση παντός είδους τροχοφόρων ξεφεύγει από την μορφή απλής μετακίνησης που θάπρεπε να έχει και παίρνει απίστευτες και ταυτόχρονα επικίνδυνα ανόητες κοινωνικές διαστάσεις. Άνδρας ή γυναίκα οδηγεί; Έχουμε ένα θέμα εδώ. Παππούς ή πιτσιρικάς στο τιμόνι; Άλλο θέμα. Ανεξαρτήτως φύλου του οδηγού όμως ένα είναι το σίγουρο: όσο μεγαλύτερο σε όγκο το όχημα, τόσο πιο «βασιλιάς» του δρόμου αισθάνεται ο οδηγός του. Όσο μικρότερο τόσο πιο ευάλωτος και «εύκολο θύμα» ο δικός του οδηγός…

Φυσικά μην ξεχνάμε και «την κατάσταση των δρόμων» στην οποία χρεώνονται τις περισσότερες φορές τα παντός είδους ατυχήματα ή δυστυχήματα. Εγώ εδώ διαφωνώ κάθετα και με πείσμα! Όχι, δεν είναι άριστη η κατάσταση των δρόμων. Πόρρω απέχει από το άριστα. Δεν οδηγούμε λοιπόν σε τέλειους δρόμους και το ξέρουμε. Τι κάνει όμως όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους να συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε λεωφόρους πολλών λωρίδων και απεριόριστο όριο ταχύτητας; Γιατί αγνοούν επιδεικτικά τη σηματοδότηση; Γιατί δεν ανάβουν τα φώτα τους μέσα στα τούνελ;

Δεν θα ξεχάσω πριν δύο χρόνια όταν ο δρόμος από Κόρινθο για Τρίπολη ήταν μια λωρίδα με σήμανση που επέβαλλε ανώτερη ταχύτητα τα 60 χιλιόμετρα. Οδηγώ με 80 και δυσκολεύομαι να κόψω ταχύτητα γιατί «κολλημένο» στο πίσω προφυλακτήρα του αυτοκινήτου μου είναι ένα Audi με τον οδηγό του – ένα νεαρό άνδρα όπως είδα εκ των υστέρων – να «παίζει» συνεχώς τα φώτα γιατί προφανώς βιάζεται πολύ! Επαναλαμβάνω, μια λωρίδα κυκλοφορίας, αριστερά διαχωριστικό και δεξιά αλυσσίδα από πινακίδες που όριζαν τα 60 χιλιόμετρα την ώρα σαν ανώτατο όριο ταχύτητας! Εγώ σταθερά στα 80, δηλαδή σταθερή παράβαση του ορίου και το δίποδο πίσω μου σε απόσταση αναπνοής να επιμένει να «παίζει» τα φώτα! «Κινδυνεύω!» σκέφτηκα… Ανάβω τα αλάρμ και αρχίζω σιγά-σιγά να κόβω ταχύτητα μέχρι που έφτασα τα 60.

Χρειάζεται να αναφέρω τις μούτζες και το βρισίδι που έφαγα όταν ο ντόπιος Νεάντερνταλ με προσπέρασε στο σημείο που άνοιγε ο δρόμος και μπόρεσα να πάω δεξιά; Δεν νομίζω! Αναρωτιέμαι όμως, αν γινόταν ατύχημα θα έφταιγε ο δρόμος, εγώ που παραβίαζα το όριο ταχύτητας όσο κι αν προσπαθούσα να συμμορφωθώ με τη σηματοδότηση ή ο οδηγός του Audi που «πίεζε»;

Ξέφυγα όμως λίγο από το θέμα μου που είναι κυρίως τα δίτροχα παντός τύπου – γιατί όπως προείπα οι αναβάτες τους πλέον διαγωνίζονται επικίνδυνα στην εμφανέστερη επίδειξη ασχετοσύνης! Δεν παραγνωρίζω τις ανοησίες των οδηγών αυτοκινήτων αλλά οι δίτροχοι χρήστες των δρόμων είναι συχνά απίστευτοι! Γι αυτούς δεν υπάρχουν σήματα κυκλοφορίας ή φωτεινοί σηματοδότες! Κινούνται παντού, όπως αυτοί κρίνουν και θεωρούν δεδομένο ότι όλοι οι άλλοι οδηγοί οφείλουν να τους προσέχουν! Πολύ συχνά δε κουβαλούν και το κράνος περασμένο στον… αγκώνα τους, πράγμα που εγώ θεωρώ πεμπτουσία της ηλιθιότητας!

Ο χτυπημένος μοτοσυκλετιστής του περιστατικού που προανέφερα είχε το κράνος περασμένο στον αγκώνα του. Ίσως να το έβγαλε όταν έπεσε. Πιθανόν όμως να μην το φορούσε όταν χτύπησε. Όπως και να έχει η ιστορία, η ουσία είναι ότι αυτός ήταν σωριασμένος στην άκρη του δρόμου και όχι ο οδηγός του αυτοκινήτου που ίσως να είχε προκαλέσει και το ατύχημα. Και αναρωτιέμαι: δεν το σκέφτονται το κεφάλι τους ή πιστεύουν ότι είναι τόσο γρήγοροι και επιδέξιοι που μπορούν να αποφύγουν τα πάντα και συνεχώς όσες ανοησίες κι αν κάνουν; Και κάνουν πάμπολλες…. Όπως – από τις πιο ακίνδυνες αλλά κατάφορα ηλίθιες - να κορνάρουν στους πεζούς επάνω στο πεζοδρόμιο!