Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Οι καιροί αλλάζουν… Εμείς;


For the times they are a-changin'. (*)

Έκανα κι εγώ Πάσχα, όπως όλοι μας. Ο καθένας με τον τρόπο του, βέβαια. Άλλοι στο χωριό, άλλη στην πόλη, άλλη στην παραλία λόγω των φετινών υψηλών θερμοκρασιών.
Έκανα Πάσχα στην πόλη μου, στην Αθήνα. Πόλη μου; Ίσως απερίσκεπτη κουβέντα. Μοιράζομαι αυτή την πόλη με κάποια εκατομμύρια συνανθρώπων. Όμως εγώ εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ ζω, πόλη μου τη θεωρώ. Είναι; Δεν ξέρω πια.
Come gather 'round people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown

And accept it that soon
You'll be drenched to the bone

If your time to you
Is worth savin'

Then you better start swimmin'
Or you'll sink like a stone

For the times they are a-changin'.

Έκανα Ανάσταση στα Πατήσια. Στον Άγιο Νικόλαο συγκεκριμένα. Όσοι ξέρουν την περιοχή φαντάζομαι πως ήδη χαμογελούν. Σε αναμονή αυτών που θα διαβάσουν. Ας μην το καθυστερήσω λοιπόν. Έκανα Ανάσταση μπροστά σε μια εκκλησία μαζί με το ανακριτικό της Αστυνομίας, ένα περιπολικό και 6-7 αστυνομικούς, αγόρια και κορίτσια το πολύ 25-27 χρονών.
Μισή ώρα πριν το «Χριστός ανέστη» κι ενώ οι πιστοί (;;;) είχαν αρχίσει να μαζεύονται ένα αυτοκίνητο έπεσε με φόρα πάνω σε ένα άλλο, σταθμευμένο, κι αν έκρινε κανείς από το «τσαλάκωμα» και των δύο σίγουρα η φόρα δεν ήταν μικρή.

Come writers and critics
Who prophesize with your pen

And keep your eyes wide
The chance won't come again

And don't speak too soon
For the wheel's still in spin

And there's no tellin' who
That it's namin'

For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.


Το παλληκαράκι που οδηγούσε δεν ήταν πάνω από 30. Λεπτοκαμωμένο, μελαχροινό, πηγαινοερχόταν από το αυτοκίνητο που τράκαρε στο περιπολικό με τρόπο που έδειχνε πως τα μποφώρ της περπατησιάς του ήσαν πολλά… Και όχι από προεόρτια οινοποσία… Ο συνοδηγός ίδιας φτιαξιάς, ξανθωπός και με ίδιο αέρα στα πανιά του. Κάποιοι γύρω έλεγαν ότι και τα δυό παλληκάρια ήσαν Ρομά. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω.
Η ξανθιά γυναίκα, γύρω στα 45, στην οποία ανήκε το παρκαρισμένο αυτοκίνητο με πολωνικές πινακίδες κοιτούσε χωρίς να μιλάει μια το αυτοκίνητό της και μια το παλληκαράκι που της το τράκαρε και που της υποσχόταν συνέχεια «Εγώ θα στο φτιάξω! Μη σε νοιάζει!» Η γυναίκα τον κοιτούσε, κοιτούσε το αυτοκίνητό της κι έπιανε το κεφάλι της ή τα μάγουλά της. Σε λίγο ήρθε κι ο άντρας της. Στάθμευσε το ταξί που οδηγούσε και πήγε να δει τι είχε συμβεί.    

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again

And don't speak too soon
For the wheel's still in spin

And there's no tellin' who
That it's namin'

For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.


Ο κόσμος γύρω πλήθαινε. Πλησίαζε κι η ώρα για την Ανάσταση. Οι κουβέντες ήσαν έντονες. Κάποιοι διαμαρτύρονταν στους αστυνομικούς. Το προηγούμενο βράδυ είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό: μια παλιά Μερσεντές είχε τσαλακώσει ένα άλλο σταθμευμένο αυτοκίνητο στη γωνία. Ο οδηγός (έλληνας; ξένος; Κανείς δεν φαινόταν να ξέρει ή να θέλει να μιλήσει…) πάρκαρε την Μερσεντές κι εξαφανίστηκε. Η αστυνομία ήρθε μετά από 2,5 ώρες και κατόπιν επανειλημμένων κλήσεων.
Ο ιερέας ανέστησε τον Ιησού, πέσανε τα σχετικά βαρελότα κι ο περισσότερος κόσμος βιάστηκε να τρέξει στην μαγειρίτσα. Όσοι έμειναν μέχρι να ξαναμπεί ο ιερέας στην εκκλησία παρακολουθούσαν το γερανοφόρο όχημα που εν τω μεταξύ είχε έρθει για να πάρει το αυτοκίνητο του απρόσεκτου(;) οδηγού που εξακολουθούσε να παλεύει με τα μποφώρ. Λεπτομέρεια: δεν είχε άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια αλλά 2 παιδιά. Μάλλον τα επικαλέστηκε όταν κατάλαβε ότι θα πήγαινε αυτόφωρο.
Come senators, congressmen
Please heed the call
Don't stand in the doorway
Don't block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There's a battle outside
And it is ragin'
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.


Χτές το βράδυ ο ηλεκτρικός είχε σταματήσει στην Βικτώρια γιατί στον σταθμό του Αγίου Νικολάου βρέθηκε (είπαν) χειροβομβίδα στις ράγες του τραίνου. Δεν ξέρω τι σχέση υπάρχει με τα προηγούμενα περιστατικά. Έχω μια ιδέα όμως για το πώς αισθάνονται  άνθρωποι που ζούνε στην περιοχή. 
Όλα αυτά: οι κουβέντες του κόσμου, οι διαμαρτυρίες του, οι συχνές αναφορές στην Χρυσή Αυγή ήρθαν πάλι στο μυαλό μου καθώς διάβαζα σήμερα τα απίστευτα σχόλια εναντίον της «ρατσίστριας» Κικής Δημουλά και αυτά που φέρεται να είπε σε μια συνάντηση στην Κυψέλη.
Come mothers and fathers
Throughout the land
And don't criticize
What you can't understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin'
Please get out of the new one
If you can't lend your hand
For the times they are a-changin'.
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς είπε η μεγάλη μας ποιήτρια. Είμαι σίγουρη όμως πως οι σχολιαστές διάβαζαν αυτό που ήθελαν να διαβάσουν γιατί θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός ή να ζει κάπου αλλού για να μην βλέπει τις αλλαγές που έχουν υποστεί περιοχές όπως η Κυψέλη και τα Πατήσια.
Η εύκολη κριτική και ο χαρακτηρισμός «ρατσιστής/τρια» και η ευκολία με την οποία αποδίδεται σε ανθρώπους που θα τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν και να πουνε αυτό που αισθάνονται πως χαρακτηρίζεται άραγε;
The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is
Rapidly fadin'
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin'
 

(*) Το τραγούδι αυτό του Bob Dylan είναι συνέχεια στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό. Τυχαίο; Δεν νομίζω και γι’ αυτό το μπλέκω με το γραφτό μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου